Thursday, July 07, 2011

When those who think words can change the world meet those who know that weapon will.

A leaflet for the "I won't pay" campaign lies on the pavement outside parlaiment in Athens, next to a used tear gas grenade, a particularly vile weapon that once lit fliesoff in all directions leaving a trail of disabling gas.

I saw several of these used by riot police last Wednesday by riot police and was always relieved when this hunk of metal which travels in the air at 50-60 kph managed not to hit anyone.

I thought the juxtaposition of the leaflet and the grenade encapsulates so much of what happened later that day. In essence a peaceful protest movement was drowned in a wave of violence and tear gas by a government terrified that it would develop even further and threaten their pwer.

Using a violent actions of a few demonstrators the police launched a sustained and savage attack on all sections of the rally leaving in its wake over 500 injured and the centre of Athens looking like a war zone, an especially damaging image for a country as dependent on tourism as Greece is. In contrast to most riot situations when the police use about 100 tear gas cannisters police sources admitted that 2860 cannisters were used on Wednesday alone.

The sense of outraged felt by those witnessing the casual brutality of the Greek police was paliable and goaded many , normally law abiding citizens to pick up whatever came to hand and fight back.

With the Indignant movement shattered, or at least geatly weakened, a false feeling of calm has decended upon Greece as people no longer take part in mass demonstrations. This is partly due to the time of year (Summer is traditionally a slow period politically) and partly a sence of futility as people have been unable to stop the austerity measures. But do not count on such emotions lasting indefinitely, with the coming Autumn the Greek government is likely to be faced by a large number of political challenges both from within and without parliament.

Already rage against the ruling PASOK party and politicians in general has lead to a series of over 90 attacks on MPs, a number which is set to rise as they return to disgruntled constituencies for the summer recess.

2 comments:

Angie said...

Hello... I have been following your blog for some time and today my good friend who lives in Athens and who has been a part of the protests since they started, made a very interesting post (in Greek of course), regarding Iceland and I wondered if you could give some feedback to this and how Greeks can use this as an example and more to the point, help educate them that this too can happen for Greece? :

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;

================================
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης:

Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.

Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!

Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.
================================

Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία:

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.

Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.

Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια;

Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:

2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.

2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας.

Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.

2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.

Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.

Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων.

H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.

Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.

Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.


Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης:

Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.

Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!

Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.

Cheshire Cat said...

I like the juxtaposition of the grenade and the leaflet. One already used and one waiting to explode. A cheaply produced "I won't pay' leaflet must terrify the authorities