"Στο καταλυτικής επιρροής μυθιστόρημα Ιστορία δύο πόλεων (1859) για τη ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς έγραφε «Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν καιροί σοφίας, ήταν καιροί ανοησίας… είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας», αποτυπώνοντας εύστοχα το πνεύμα της εποχής. Σχεδόν εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, το αίσθημα της αφύπνισης από τον λήθαργο, η αποτυχία της πολιτικής να δώσει λύση στα «μεγάλα» προβλήματα, η πρόσφατη οικονομική κρίση, η επίθεση στο περιβάλλον και το γενικό αίσθημα της ατομικής και συλλογικής αποξένωσης το οποίο η παγκόσμια κοινωνία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει φαίνονται όλα πολύ απτά. Είμαστε μάρτυρες μιας οικουμενικής απαξίωσης του συστήματος σκέψης, μιας μη αναστρέψιμης ιδεολογικής κατάρρευσης; "
Tuesday, August 11, 2009
ΠΡΑΞΙΣ: Τέχνη σε αβέβαιους καιρούς
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment